Het valt niet mee om in uw eentje verlieservaringen te verwerken. Bovendien is de omgeving vaak ongeduldig. Goedbedoelde opmerkingen kunnen erg kwetsend zijn. Irene neemt uw verdriet, ook al is het jaren later, serieus. In de veilige omgeving binnen haar praktijk wordt u uitgenodigd en geholpen om zelfs uw ergste pijn of schaamte aan te gaan, zodat u uiteindelijk verder kunt.
Rouwverwerking heeft te maken met verlies, afscheid. In eerste instantie denkt men daarbij meestal aan verlies door een overlijden. Maar ook ander verlies is een vorm van rouwverwerking. Bijvoorbeeld een scheiding, een partner die gaat dementeren, een ziekte die u overkomt, wensen die niet zijn uitgekomen, zoals een kinderwens die definitief niet in vervulling gaat. En voor sommigen het overlijden van een dier. Een familiegeheim niet langer in stand houden, toegeven dat de relatie niet zo gelukkig is als de buitenwereld denkt … Met Irene hierover in gesprek gaan kan bevrijdend werken.
Rouwverwerking is één van de specialisaties van Irene. Zij schreef over dit onderwerp een boek: ‘Zakdoekje leggen, verborgen afscheid’.
Irene schreef een boek over het herkennen van- en omgaan met verborgen verlieservaringen, getiteld Zakdoekje leggen, verborgen afscheid. Deze raamvertelling helpt om verschillende vormen van verscholen verlies in te zien en te verwerken, zodat er uiteindelijk rust gevonden wordt. Zo kan het leven weer omarmd worden en komt er ruimte vrij voor nieuwe kansen.
De humor, het beeldende taalgebruik, de sprekende illustraties en puntige gedichtjes maken dit boek uitzonderlijk en allesbehalve droefgeestig, ondanks het serieuze thema.
Zakdoekje leggen, verborgen afscheid, alleen €6,00 verzendkosten! Te bestellen via de praktijk, via www.verhaalenbeeld.nl of bestel het boek via beveiligde e-mail.
Toen ik begon aan een opleiding op achttienjarige leeftijd, ben ik gezondere keuzes gaan maken. Meer bewegen, gezonder gaan eten, noem maar op. Het voelde goed. Ik werd wat slanker, gespierder en kreeg meer energie. Na een aantal jaar werd het maken van ‘gezonde keuzes’ een obsessie. Ik ging regeltjes voor mijzelf opstellen waar ik aan moest voldoen. ‘Ik mag vanavond alleen een biertje drinken als ik ’s morgens ga hardlopen’. Mensen om mij heen vonden het maar overdreven, maar ik voelde me er goed bij!
Vanaf het moment dat ik op mijzelf ging wonen werd dat anders. Er veranderde een hoop in korte tijd zonder dat ik hierbij stilstond. Ik ging alleen wonen, fulltime werken en corona brak uit. Het sociale isolement zorgde ervoor dat ik me nog meer op mijzelf kon focussen.
Wat eet ik? Hoeveel beweeg ik? Wat eet ik morgen?
De situatie brak me op. Mentaal was het een uitputtingsslag en ook lichamelijk kreeg ik mankementen. Ik had een ijzertekort en werd zo mager dat het mensen ging opvallen. Ik besprak het met mijn ouders en zusjes. Ik heb hen veel te danken aan deze periode. Ik dacht het samen met hen op te gaan lossen. Psychische hulp? Nee, zo erg is het nou ook weer niet. Ik heb een eigen wil, dat lukt mij best!
Niet dus. Ik speelde een wedstrijd tegen mijzelf die ik niet mocht winnen.
Nadat ik m’n familie zo zag schrikken toen zij mij in het zwembad zagen, besloot ik het roer om te gooien. Na wat omzwervingen ben ik bij Irene terecht gekomen. Dit was net wat ik nodig had. Ik kreeg weer controle op mijn ‘eet’ stoornis. Ik leerde mijzelf beter begrijpen en accepteerde mijn gedrag en gedachten, in plaats van er tegen te vechten. Na zo’n 8 online sessies waarin ik heb gehuild, gelachen en nagedacht ben ik er weer aardig bovenop.
Lichamelijk zou ik er nog graag een paar kilo bij willen zien. Maar het is een verademing om niet meer de hele dag bezig te zijn met eten en bewegen. Ik geniet weer van alle mooie dingen in het leven. Irene, bedankt!
Vanaf het eerste moment dat ik met Irene sprak over mijn thuissituatie met een ernstig zieke partner was er het luisterende oor waar ik behoefte aan had. Tijdens de gesprekken gaf ze me tools om met de situatie en mijn eigen gevoelens om te kunnen gaan en leerde ik anders naar de situatie te kijken. Dit veranderde natuurlijk niet het ziektebeeld van mijn partner maar wel de manier waarop ik er nu mee om ga. Bedankt Irene voor je kundigheid en luisterende oor. Tegen jou heb ik dingen kunnen zeggen die je tegen een ander niet gauw zou durven of mogen zeggen maar die een enorme opluchting waren.
